Birinci ve ikinci kitaplardaki o yeni keşif, durmak bilmeyen okuma isteği, serinin içinde ilerledikçe, 3. kitapta negatif ivmelenmiş fakat durmamış, 4. kitapta gene coşmuştu. Fakat soul of the fire'ı o kadar dur-kalk yaparak okudum ki, sanki geçici olarak başka bir şey okuyor gibi hissettim kendimi.
4. kitabın sonunda, richard kurtulmuş ancak Kahlan onu kurtarırken "chimes" denilen kötücül yaratıkları farkında olmadan serbest bırakmıştı. Evet! espri bu zaten, olaylar niyetsizce birbirini tetikleyecek ki hikaye uzasın... Soul of the fire chimes'lerin cinayetleri ile başlayıp, Zedd'in bütün engellemelerine rağmen, Richard ve Kahlan'ı Anderith denilen bir ülkeye sürükleyen olaylar anlatılıyor.
Ama asıl sıkıcı olan bu degil, hikayeye katılan yeni karakterler. Richard ve Kahlan'ı dinlerken birden pat diye Ander & Haken denilen iki milletin arasında geçen bir öyküye geçiyorsunuz. sonra yeniden Richard tarafına geçiyor. Sonra Ander & Haken tarafında 3'e hatta 4'e bölünüyor hikayeler. Okuyucu olarak sinir oldum Terry Goodkind'a... Tamam anladık destansı olsun istiyorsun ama, uzatmak da bir yere kadar! bu kitaptan diğer kitaba geçemeyecek 3-4 karakter için, niye kafamızı yoruyorsun güzel kardeşim? ben richard ve kahlan ı okumak istiyorum!
Sonuçta, gene ölümüne çaba, istenmeyen olaylar, yerinde kayıplar, ders verici nitelikte bolca konuşmadan sonra, buruk da olsa bir sona ulaşıyoruz; Terry Goodkind Kahlan'a kötü sürprizler hazırlamış bu kitapta...
Büyücünün 5. kuralına da vakıf oluyoruz, şöyle ki:
Mind what people do, not only what they say, for deeds will betray a lie.
yani, insanların yaptıklarını umursa, sadece sözlerini değil, çünkü eylemler yalanlara ihanet ederler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder