Sen gider de kitabin kapagina bir disci koltugu koyarsan, o kitap polisiye klasigi degil, gerilim olur! Uzerine bir de her sayfada gecen disci laflari, disci aletlerinin betimlemeleri, kirilan disler, disi agriyan kadinlar, erkekler, askerler, casuslar ve ilk defa bir seyden -disciden- korktugunu gordugum Poirot...
Saka bir yana, Iskemlede Bes Ceset bence ortalama bir Poirot kitabi. Agatha Christie'nin tarzina bir kere alistiktan sonra kitabin sonundaki surprizleri de kaniksiyorsunuz. O nedenle "Yine en beklemedigim adam katil cikti lan!" demiyorum. Bu kitapta Hastings yok. Dolayisiyla onun saskin hallerine, sapsalliklarina gulemiyoruz. Itiraf etmeliyim; Hastings'li Poirot kitaplarini daha cok seviyorum.
Iskemlede Bes Ceset'in biraz politik bir yani da var bu arada. Michael Palmer'in Besinci Tup'unde dusunduklerimin bir kismini bu kitabi okurken de dusundum. Dunyaya sonunda barisi getirecek bir adam dusunelim. Gecmisinde isledigi cinayeti ortaya cikardiginizda dunya barisina elveda demek ugruna onu cezalandirir miydiniz? Tum dunyanin istikrari adina bir cinayeti gozardi edebilir misiniz? Yoksa, cana kastetmek affedilemez bir eylem midir?
Dusundum oyle iste ve yine cikamadim isin icinden.
Disciler, komplolar ve sirlar,
Amalth.
Agatha okumaya bu kitapla başlayıp büyük bir hayal kırıklığı yaşamıştım.Okuduğum bir kaç kitabı arasında en sevmediğim bu oldu benim.Kötü bir tanışmamız olmuştu kendisiyle :))
YanıtlaSilKatiliyorum. Dedigim gibi vasat bir kitap. Sana "Sifira Dogru" isimli Agatha kitabini oneririm. Benim en cok sevdigim odur:)
Sil