Pinuccia, Okuma Şenliği organizasyonundan önce de devamlı olarak Yazar Ayları etkinliğini düzenliyordu, seçilen yazarlardan ilgimi çeken oldukça katılmaya çalıştığım bir diğer etkinlik olmasına rağmen genelde elimde herhangi bir kitabı olmayan bir yazara karar veriliyor, ben de izlemekle yetiniyordum. Haziran ayı için http://pinucciasbooks.blogspot.com.tr/2014/06/yazar-aylar-haziran-emile-zola.html bağlantısında da görüleceği üzere Zola okumaya karar vermişlerdi. Elimde ablamdan ve annemden aşırdığım birkaç Zola romanı vardı, özellikle Soma'da kaybettiğimiz madencilere ve ailelerine karşı empati kurmak için pek çok okur Germinal'i okumaya karar vermişti, ben de annemin en sevdiği romanlardan biri olduğu için diğer okurlara katıldım. Böylece Vadim O Kadar Yeşildi Ki ile birlikte yakın zamanda ikinci kez maden ocağı temalı bir roman daha okumuş oldum. Fakat Germinal, edebi yönüyle kesinlikle daha beğendiğim, okunması gerektiğini düşündüğüm bir roman.
Germinal'de, Etienne adındaki bir gencin, bir maden işletmesine katılması ve işletmenin madencilere kiraladığı konutlardan birinde yaşayan çok fakir bir aileye kiracı olması ile başlayan bir dizi olay konu alınıyor. İnanılmaz bir fakirlik içerisinde yaşayan, çok zorlu şartlar altında genci yaşlısı, kadını erkeği ile birlikte çalışmak zorunda kalan bir madenci köyü, Etienne'in sosyalist kitaplar okumaya ve çevresine okuduklarını anlatmasıyla birlikte, haksız bir çalışma sisteminin kendilerine bastırılması üzerine bir direnişe sürükleniyor.
Kitabın en etkileyici yönü, direniş anları esnasındaki linç sahnelerinin ve maden kazaları bölümlerinin okurken sanki bir film izliyormuş gibi canlandırılabilmesi ve bu yüzden gerçekten dehşet vermesiydi. Fazlasıyla yalın ve gerçekçi bir anlatıma sahip olan Germinal, Oda Yayınları basımının önsözünde belirtildiğine göre Zola tarafından bir maden kazası sonrasında bölgeye gidip gözlem yapmasından sonra aceleyle, dünyayı maden işçilerini anlamaya davet etmek için yazılmış ve Zola bu romanı bir an önce bitirebilmek için edebi kaygılarını ikinci plana atarak daha çok acıları yansıtmaya ağırlık vererek çalışmış. Kendisi bu romanın en iyi romanlarından biri olmayacağını düşündüğü halde pek çok edebiyat eleştirmeni tarafından Zola'nın en iyi romanı kabul edilmiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder