Ve ben hala Bataklikta Gece Yarisi'nin Nora Roberts'in en iyi kitabi oldugunu dusunuyorum. Villa'yi Bataklikta Gece Yarisi ile ilgili yazima gelen yorumlardan birinde gormus ve onun uzerine almistim. Hayalkirikligina ugradigimi soylemeyecegim ama yine de istedigim gibi degildi. Kadinin okudugum ilk kitabini o denli begenince saniyorum beklentilerim de o denli yuksek oldu.
Ilk olarak sunu soyleyebilirim ki Villa "benlik" bir kitap degil. Sonucta kanli, cinayetli, seri katilli bir kitap olmaktan cok uzak; bunun yerine, icinde yer yer olumlerin oldugu, romantik bir kitap. Villa, yuz yildir sarapcilikla gecinen ve dunyanin en buyuk sarap ureticilerinden biri olan bir ailenin yasadiklarini konu aliyor. Aile sirketi buyuk bir degisim surecinden gecerken Giambelli kadinlari once aski buluyor ve ardindan olumle burun buruna geliyor. Bu sirada bag evlerinin ve baglarin betimlemeleri buyuleyici. Sarap yapimiyla ilgili cok ilginc seyler de ogreniyorsunuz. Ve tabii ki caniniz durmadan sarap istiyor! Villa'yi okumaya niyetlenirseniz okuma zevkinize eslik edecek icecek cay ya da kahve degil de kesinlikle sarap olmali!
Her ne kadar Villa benlik bir kitap degilse de oldukca sevimliydi. Karakterler arasinda gecen konusmalar oldukca matrak; o derece ki kitabi okurken cogu zaman kendimi gulerken buldum. Bir de aile Italyan oldugundan arada sirada Italyanca cumleler geciyor. Bunlar da kitaba sicacik bir hava katmis. Sonucta Italyanlar, sarap, guzel kadinlar, yakisikli erkekler... Bu birlesimden cikacak "kotu" sey ne kadar kotu olabilir ki?
Kitaptaki kurgu her ne kadar beni buyulemediyse de Robert'in Giambelli ailesini sevdim. Signorita'ya saygi duydum, Pilar'a icim acidi, Eli'de buyukbabami gordum, David'in cocuklarina karsi gosterdigi ozen sayesinde icim sicacik oldu, Sofia'i kiskandim ve sanirim Tyler'a asik oldum! Uzun zamandir asik olacak bir kitap karakteri bulamiyordum; iyi oldu:)
Baglar, saraplar, asklar,
Amalth
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder