Kimi zaman kitaplar konusunda oyle takintili oluyorum ki okuyup da buraya yazmadigim ve dolayisiyla hatirlamadigim kitaplari yeniden okumaya basliyorum; kitabin konusunu unutmak ayipmis gibi hissediyorum:) Bu takintimin uzerine bir de son zamanlarda okudugum en kisa kitap 450 sayfa olunca beynimi dinlendirmemin zamani geldigini dusundum ve elime bir Agatha aldim.
Agatha Christie'den bahsetmeme luzum var mi; en azindan bir kitabini okumamis olaniniz var mi bilemiyorum. Agatha benim icin uzay boslugunda ziplenmis polisiye gidibir. Cogu kitabinda olayin gectigi yerler detayli bir sekilde betimlenmez; parmak izleri, kan ya da cinayet silahi gibi fiziki kanitlar gram onem arz etmez. Onemli olan tek sey Poirot'un gri hucreleridir.
Cinayet Alfabesi / ABC Murders farkli kasabalarda islenen cinayetleri konu aldigindan aslinda diger Poirot kitaplariyla kiyaslandiginda biraz farkli. Curetkar bir katil Poirot'a kiskirtici mektuplar gondererek bir sonraki cinayeti nerede ve ne zaman isleyecegini soyluyor ve birakin kendisiyle dalga gecilmesini, biyigiyla bile dalga gecildiginde sinirlenen Poirot, cinayetleri durdurabilmek icin kisilerin hatiralarina ve bir de tren tarifesine guvenmek zorunda kaliyor.
Cinayet Alfabesi, Poirot serisinin bence vasat bir ornegi; evet, kitabin sonunda Poirot katili ve onu nasil buldugunu aciklarken sasiriyorsunuz ama yine de buradaki hikayenin biraz zorlama oldugunu dusunuyorum.
Neyse; alti ustu 175 sayfa olan bir kitabi daha fazla anlatmasam iyi:)
ABC'ler, cinayetler ve kucuk gri hucreler.
Amalth.
Cinayet Alfabesi'nin, vasat bir roman olduğu şeklindeki değerlendirmenize katılamıyorum. Polisiye roman açısından Agatha Christie'nin en başarılı birkaç eserinden biridir sözünü ettiğimiz kitap. Seri cinayetler üzerine yazılmış ilk romanlardan biri olmanın yanında, şaşırtıcı ve daha önce denenmemiş yazım tekniğiyle de dikkat çekicidir. Öykünün zorlama olduğu yolundaki eleştiriniz ise polisiye edebiyatın varoluş koşullarına aykırı. Zira, polisiye romanda suç (cinayet) son derece sofistike olmak zorundadır. Öte yandan her roman, var olan gerçek dünyanın koşullarına göre değil, kendi yarattığı dünyanın koşullarının iç tutarlılığına göre değerlendirilmelidir. Bu açıdan bakıldığında, öyküde bir zorlama olmadığı ortaya çıkar. Aksi takdirde bütün A. Christie romanları gibi, tüm bir polisiye edebiyatı da zorlama olarak kabul etmek gerekebilir. Örneğin, Edgar Allen Poe'nin "Morg Sokağı'ndaki Cinayet" öyküsü, sizin ölçülerinizle zorlamanın da ötesinde bir eser olma durumundadır.
YanıtlaSilCinayet Alfabesi, kendi içinde tutarlı, fazladan(gereksiz) tek bir kelimeye bile yer vermeyen, cinayet(ler)i kimin işlediği sorunsalına yönelik, şaşırtıcı ve etkili finaliyle göz dolduran, çok başarılıbir polisiye romandır.
Bakis aciniza saygi duymakla beraber okudugum tum Agatha kitaplari icinde hala ABC Murders'in vasat olduguna dair inancimi koruyorum. Bunun nedeni beni eksikligim yani kitabi yazildigi doneme gore degerlendirememem olabilir. Oteki yandan Sifir Noktasi gibi bir kitaba da hayranlik duyabiliyorsam bu kitap hakkindaki dusuncelerime de kendimce guveniyorum:-)
SilTure Agatha ile baslamis olsaydim 'hic denenmemis' yazim teknigi ile ilgili yorumunuza cok icten bir sekilde katilirdim lakin benzer plota sahip onlarca kitap okuduktan sonra yavan gelmesi normal karsilanmali.
Son olarak elestire yorumunuz icin tesekkur ederim.