Dantelacı Kız, yani Pomme, elma yanaklı, tombulca, sevimli bir kızdır. Zaten elma yanakları için ona Fransızca'da elma anlamını karşılayan "Pomme" adını vermişlerdir. Mütevazi, kendi halinde bir kız olan Pomme'un annesi ise bir konsomatristir. Pomme, annesinin dahil olduğu gece hayatına hiç meraklı değildir, aksine evinden yalnızca işe gitmek için çıkar, bir de yakın bir arkadaşıyla gezintiler yaparlar. Bir gün, bir yüksekokul öğrencisi olan Aimery ile tanışan Pomme, mütevazi hayatını geride bırakacak, yepyeni bir yaşama başlayacaktır.
Can Yayınları'nın eski kapak tasarımlarını daha çok severdim ve bu kitabı da bir yaz mevsiminde, kapağı ve arka kapak yazısına tavlanıp almıştım. René Magritte'in arkası dönük tablolarından biri, Pomme'u nasıl hayal etmemiz gerektiğini de gösteriyordu, duru, hayatın karşısında bütün çıplaklığıyla dikilen, bütün tehlikelere karşı savunmasız bir kızcağız olacaktı Pomme... Romanın başındaki Pomme'u da savunmasız, zavallı bir kız olarak okurken, aslında onun savunmasız değil de sadece boşvermiş biri olduğunu keşfediyoruz, insanların zannettiğimiz kadar güçsüz olmayabileceklerini, güçsüzlüğü tercih edebileceklerini öğreniyoruz.
Pascal Lainé'in okuduğum ilk kitabı Dantelacı Kız'dı ama son olmayacağından eminim çünkü arka kapak tanıtımında yazan şu söz, beni yazarın diğer kitapları için de heveslendiriyor:
Pascal Laine ,Fransa' nın ünlü yazarı François Nourissier 'nin deyişiyle, küpündeki sirkenin hiç tükenmeyecek gibi göründüğü bir yazar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder