Hüzünlü bir roman "Şarkını Söylediğin Zaman"
Tıpkı kitaba ismini veren Münir Nurettin şarkısında olduğu gibi.
Bir Ankara romanı, 12 Eylül darbesiyle yok olan gençliğin, aynı zamanda kavuşulamayan sevda'nın yıkıntılarından doğan aşkın romanı.
Karakterlere gelirsek şayet;
Deniz, müzik bölümünde okuyan, bağımsız, devrimci bir kadın. Hayatında hiçbir adama bağımlı olmak istemiyor, lakin olaylar öyle bir gelişiyor ki, birden kendini evlenmiş, çocuk sahibi olmuş buluyor. Kendi çocukken, yolunu bulamamışken bir anda bir bebeği oluyor ve onu hiç sahiplenemiyor. Yaşadıkları, hayal kırıklılığı ve aslında her ne kadar bağımsız görünmek istese bile birine sığınma isteği onun yolunu bulamayışını gösteriyor.
Cihan ise Denizden farklı. Temiz, toy, kendi halinde sakin biri. İki Cihan var kitapta. Biri çok genç ve masum. Diğeri ise yaşını başını almış, artık hayattan ne istediğini bilen ama aitlik hissini yitirmiş orta yaşlı adam.
Denize büyük bir aşkla, dostlukla, sadakat ile bağlı o adam.
Bazı aşklar yaşanmak istese bile kendiliğinden hep engel çıkıyor. Hiçbir engel olmasa dahi. Deniz ve Cihan'ın aşkı böyle işte.
Ayşe Devrim ise kendi ayakları üstünde duran, geçmişinin acılarını örtmeye çalışan güzel kadın. Aşık olduğunu fark edince bunu söylemekten çekinmeyen, duygularını dolu dizgin yaşayan biri.
Kitaptaki siyah defter ve kırmızı defter bölümlerini sevdim. O dönemlerin Ankara'sı, Bahçelievler'i, darbenin bir gençliği nasıl bu denli etkilediği, hezeyanları, hüzünleriyle okuyucuyu kitabın sonunda hem üzüyor, hem mutlu ediyor.
Ben hem sevdim hızlıca okudum, hem de elimden bıraktığım zaman tekrar başlamak istemedim. Bu nedenle çok uzun sürede okudum. Kitaba isim veren şarkıyı da eklemek istiyorum.
İyi Okumalar...
Ben 12 Eylül dönemine tarafsızca bakabildiğini düşünüyorum yazarın. Devrim yanlısı ve bunun işe yaramayacağını düşünen iki kişinin bakış açılarıyla işlemiş konuyu. Zaten İnci Aral'ın dilini çok severim. Ama dediğinizi gibi tıpkı o dönemler gibi yorucu bir kitap.
YanıtlaSililgimi cekti ben de idefix den sparis vereyim hemen
YanıtlaSilAnnesinin nota defterini karıştırırken bir not
YanıtlaSilbulur Ayşe;
Benim için ait olmak,katkıda bulunmak
ve paylaşmak çok önemli.Oysa sen ucu kırık bir kalem gibisin.Seninle yazamam...
Ben de en çok geçmişteki defterlerin açıldığı
bölümleri sevdim...paylaştığınız için teşekkürler...
Ayşenin Kozası; bende orada kopmuştum, hatta altını çizmişim ister istemez :)
YanıtlaSil